Schilderen beschouw ik als een dialoog met het onbewuste, een zo intuïtief mogelijk uitdrukken van emotie en gevoelens. De rol van het verstand blijft van secundair belang zoals het actieve verstand van een slaapwandelaar voor wie dromen en waken dooreenlopen.

Schilderen is een taal, eigen aan het onbewuste die door iedere toeschouwer op intuïtieve wijze kan worden verstaan.